چهارچوب توسعۀ میان افزا در بافت های تاریخی بررسی موردی: دستور کار طراحی سایت ایلچی خان در بافت تاریخی یزد

توسعه‌های میان‌افزا در بافت‌های تاریخی با دوگانگی متناقضِ توسعه و حفاظت مواجه است که با تخطی از یکی، دیگری به چالش کشیده می‌شود. نخستین پرسش برای مداخله در بافت‌های تاریخی، فرآورده و فرآیند توسعه‌های جدید در آن‌هاست. در توسعه‌های میان‌افزا چه باید ساخت و «اقتضای بافت تاریخی» باید چگونه لحاظ گردد؟ کاربست توسعه میان‌افزا در احیای بافت تاریخی ابتدا باید با تعریف و سپس گونه‌شناسی انواع آن آغاز شود. بدین منظور پیشینۀ نظری به دنبال چیستی، چرایی و چگونگی توسعه میان‌افزا و پیشینۀ عملی به دنبال تجارب داخلی و خارجی آن است. ترکیب گفتمان توسعۀ بافت تاریخی و اقدامات متخصصان در هدایت و کنترل آن با نظریه کل رشدیابنده کریستوفر الکساندر، چارچوبی عملیاتی- تحلیلی برای توسعه‌های میان‌افزا در بافت‌های تاریخی را فراهم می‌نماید. بر مبنای این چارچوب، توسعه میان‌افزا در بافت‌های تاریخی باید هم‌پیوند با زمینۀ آن بوده، در بافت تاریخی یزد باید تفسیری از این هم‌پیوندی در لایه‌های فرم شهرِ تاریخی یزد (ماهوی) و نیز محیط‌های مرتبط (رویه‌ای) با آن باشد. این هم‌پیوندی برای سایت ایلچی‌خان به‌صورت ویژه از طریق اصول و رهنمودهایی جهت نیل به توسعۀ هم‌پیوندِ میان‌افزا در بافت تاریخی یزد محقق می‌گردد.